De Leidse Burcht voor de tweede keer strijdtoneel

Op zaterdag 18 december 2010 werd de Burcht geopend, na 9 maanden sluiting. Nou ja, geopend... er moest een kanon aan te pas komen om de bouwvakkers te bewegen de poort te openen. Het was niet de eerste keer dat er op de Burcht gevochten werd.

Op 4 november 1203 sterft de graaf van Holland, Dirk VII. Hij laat een vrouw en zijn dochter Ada achter. Ada is 15 jaar oud en ongehuwd. Wie haar trouwt wordt de nieuwe graaf, maar blijft ze ongetrouwd dan maakt haar oom, Willem, een goede kans om zijn broer op te volgen. Ada’s moeder steekt hier een stokje voor; ze huwelijkt Ada uit aan Lodewijk van Loon. Zowel Lodewijk als Willem proberen zoveel mogelijk edelen en steden voor zich te winnen. Leiden is Ada en Lodewijk niet welgezind. Dus trekt Ada met een legertje naar de stad, die immers van strategisch belang is. Maar Willem heeft ook niet stilgezeten en zijn leger valt in Leiden de troepen van Ada aan. Waar zoekt zij bescherming? De overlevering wil dat ze op de Burcht belegerd wordt, maar waarschijnlijker is dat ze in het Gravensteen zit. Dit grafelijk hof is immers haar eigen huis en, met zijn dikke muren en schietgaten, heel goed verdedigbaar.

Het mag niet baten; Ada wordt gevangen genomen en door haar oom Willem verbannen naar Texel.

In 1204 neemt Lodewijk wraak. Het leger van Willem wordt de stad uitgejaagd en deze keer wordt er wel degelijk bij de Burcht gevochten. Een aantal manschappen van Willem komt tot een roemloos einde als ze door de gammele houten brug tussen de Burcht en de stad zakken.

En dat was dan de enige gelegenheid, waarvan we zeker weten dat er op de Burcht gevochten werd. In de 15e eeuw verkocht de eigenaar van het gebouw, de burggraaf, het omringende terrein aan Leidenaren die er huizen bouwden en daarmee verloor de vesting definitief haar militaire functie.

In 1651 kocht de stad de Burcht aan en langzaamaan werd de heuvel veranderd in een lusthof. De toegangspoort, een heerenlogement (stadsherberg) en een koetshuis verrezen aan de voet. Binnen de muren van de Burcht werd een doolhof ingericht. En zo eindigde een stoer verdedigingswerk als het stadspark dat het ook nu nog is.